Skuldavandinn hefur alltaf verið ljós en ekki er tekið á honum.

Ég skil ekki að menn séu að halda því fram að kjarabætur í formi launahækkana séu leið sem virkar en reynslan sýnir að hún hefur aldrei virkað hér á landi og mun aldrei virka meðan lán eru verðtryggð. Guðmundur Andri hefur að sjálfsögðu rétt fyrir sér og það hef ég líka haft því lengi hef ég bloggað á móti þessum leiðum sem hafa verið farnar varðandi skuldamál og kjarabætur en við erum með þessa stjórn og því verður ekki haggað að svo virðist.

Heimilin tapa á verðbólgunni

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 24.8.2011 kl. 21:45]

Þær leiðir sem ríkisstjórnin hefur valið hafa sína kosti og sína galla. Þær eru ekki fullkomnar. Gallin er hins vegar sá að þeir sem hafa gagnrýnt þessar leiðir hafa ekki getað bent á aðrar leiðir sem bæði standast eignarréttarákvæði stjórnarskrárinnar og er hægt að fara án verulegra útgjalda fyrir ríkissjóð. Þá er ég að tala um útgjöld fyrir ríkissjóð sem eru að þeirri stærðargráðu að útilokað er að fara út í öðruvísi en að hækka skatta verulga og draga verulega úr ríkisútgjöldum með mikilli blóðtöku fyrir velferðarþjónustu ríkisins.

[Sigurður Haraldsson, 24.8.2011 kl. 22:02]

Sigurður skoðaðu blogg mitt og segðu svo að ekki hafi verið bent á aðrar leiðir!

[Dexter Morgan, 24.8.2011 kl. 22:56]

Þessi Sigurður M Grétarsson er bara að SPAMa hérna á öllum þráðum um þetta mál, áróðri til handa sínum flokki og reyna að verja hann. Sá sem getur gert slíkt, á þessum tímum, og varið hagsmunagæslu stjórnvalda með fjármagnseigendum og gefið í leiðinni skít í almenning, ætti að skammast sín fyrir sjálfan sig og þessa mafíustjórn sem situr í fanginu á auðvaldinu. Þeirra aðalmál er að koma landinu og fólkinu sem hérna býr, ennþá, í það djúpan skít að menn munu sjá sína sæng útbreidda og "halda" að allt verði betra þegar, og ef, ESB samningur liggur á borðinu. Það væri kannski eina von Samfylkingarinnar til að fá þjóðina til að samþykka hann.

[Þórarinn (IP-tala skráð) 24.8.2011 kl. 23:53]

Þessvegna skil ég ekki málflutning þann að allt verði betra við að ganga í esb. Það er mannanna verk að ákveða að fara þarna inn, kerfið, krónan gerir það ekki fyrir okkur. Mennirnir ákveða hvernig málum er háttað svosem fjármálum og öllu sem tengist landinu, kerfið gerir það ekki fyrir okkur. Spilling þreyfst hér fyrir hrun og gerir það enn, það er rót vandans ekki kerfið eða krónan. Þetta land okkar getur alveg þrifist með réttu mennina við stjórnvölinn alveg eins og fyrirmyndarheimili eða fyrirtæki. Allur málflutningur um að allt verði hér hókus-pókus betra ef við förum inn í esb er rugl og vitleysa í mínum eyrum. Hjartanlega sammála þér Dexter.

[Sumarliði Einar Daðason, 25.8.2011 kl. 00:06]

Þó svo laun verði alltaf hækkuð til þess að mæta verðbólgu (og líka verðtryggðum lánum) þá þurfum við ávallt í kjölfarið að búast við óstöðugan gjaldmiðil sem enginn tekur mark á.

Hvorki laun né lán mega vera verðtryggð! Bæði saman, eða annað hvort, veldur verðbólgu og rýrnun gjaldmiðilsins! Sem krefst hárra nafnvaxta!   ...sem eykur ávöxtunarkröfu á óverðtryggðum lánum!

Hlutverk FIAT gjaldmiðla í nútíma er að auðvelda viðskipti (og jafnvel skapa innri stöðuleika með ýmsum ráðum sem seðlabankar og ríkisstjórnir hafa).

Hér á landi hefur þetta verið svo misnotað að ítalska mafían er bara litill altarisdrengur í samanburði við okkar mafíu. Ofan á þetta allt saman bætist við spillta lífeyrissjóðskerfið okkar (sem er varið með lögum) - sem færir okkur nær enn spilltari löndum eins og Zimbabwe (þó morð í beinum skilningi séu ekki stunduð hér á landi með samþykki lögregluyfirvalda).

[Sigurður M Grétarsson, 25.8.2011 kl. 10:07]

Sigurður Haraldsson. Ég sagði ekki að gagnrýnendur hefðu ekki bent á aðrar leiðir. Ég sagði að þeir hefðu ekki beng á aðrar raunhæfar leiðir. Lestur minn á þínu bloggi breytir ekki þeirri skoðun minni. Tökum fyrir þær leiðir sem þú hefur nefnt.

Lækkun rekstrarkostnaðar fjármálastofnanna með fækkun þeirra og lækkun launa yfirmanna. Þetta er gott og blessað en eins og ég hef bent á að þinni bloggsíðu þá skilar það takmörkuðum árangri í að lækka vexti til lántaka að lækka rekstrarkostnaðinn því meginluti þessa vaxtakostnaðar fer í að dekka ksotnað lánastofnananna við innlán það er þá vexti sem þær þurfa að greiða fyrir þau lán sem þær taka til að lána út. Eins verðum við að hafa í huga að þó það geti lækkað rekstrarkostnað að fækka lánastofnunum þá hefur það öfug áhrif á lánakjör lántaka að draga um of úr samkeppni milli þeirra. Það að fækka bönkum um 70% í landi þar sem þrír bankar eru ráðandi á markaði dregur klárlega um of úr samkeppni milli bankanna. Það er ástæða fyrir því að ákveðið var að endurreisa þrjá banka en ekki einn eða tvo. Sú ákvörðun var tekin að vel athuguðu máli.

Banna verðtryggingu með lögum. Þetta er eitthvað það heimskulegasta sem hægt er að gera út frá hagsmunum skuldugra heimila. Við verðum að gera okkur grein fyrir því hvað kemur þá í staðinn. Það sem kemur þá í staðinn eru óverðtryggð lán með breytilegum vöxtum. Breytilegir vextir eru reyndar eitt form verðtryggingar en fyrir heimili sem þurfa að verja stórum hluta ráðstöfunrtekna sinna greiðslu af lánum er þetta að fara úr öskunni í eldinn. Það stafar af því að slík lán eru með mun hærri greiðslubirði í upphafi lánstímans þegar einmitt þrengir oftast mest að auk þess sem greiðslubirði þeirra er mjög sveiflukennd þegar verðbólgan er sveiflukennd og hún hækkar mun meira við verðbólguskot heldur en á verðtryggðum lánum. Þetta leiðir því til mun erfiðari stöðu hjá heimilum með þröngan fjárag og leiðir því til mun meiri uppsöfnunar á dýrum skammtímalánum og jafnvel til vanskila með tilheyrandi kostnaði.

Með öðrum orðum. Það vantar enn tillögur að raunhæfum leiðum sem eiga að skila sér betur til heimila í greiðsluvanda en þau úrræði sem stjórnvöld hafa gripið tilþ

[Sigurður M Grétarsson, 25.8.2011 kl. 10:13]

Dexter Morgan. Þessi skrif mín á þráðum um skudlavanda heimilanna eru ekki gerð til þess að verja bankana eða stjórnvöld. Ég er þvert á móti að reyna að fá menn til að hætta að hugsa um lokaðar og óraunhæfar leiðir og fá menn til að skoða málin í heild og finna raunhæfar leiðir til lausna. Þá er ég að tala um leiðir sem raunverulega gagnast fyrst og fremst þeim sem verst standa og eru ekki of íþingjandi fyrir skattgreiðendur. Gelymum því ekki að þau heimili sem verst standa eru líka sattgreiðendur. Það er því verra en ekkert fyrir þau heimili að fara út í leiðir sem eru mjög dýrar fyrir skatgtgreiðendur en gagnast fyrst og fremst þeim heimilum sem best standa eins og flöt niðurfærsla lána gerir. Ef við til dæmis segjum að við ákveðum 20% flata niðurfellingu þá fá þau heimili sem þegar hafa fengið 20% eða meira fellt niður með 110% leiðinni ekkert úr úr því og þau heimili sem hafa fengið einhverjar niðurfellingar fá minna en þau heimili sem engar niðurfellingar hafa fengið. Það eru því þau heimili sem best standa sem fá mest út úr þessu en öll heimil og þá líka þau verst stöddu þurfa að greiða kostnaðinn í formi skatta og lakari velferðaþjónustu sem verður óhjálkvæmileg afleiðing af því að leggja jafn mikinn kostnað á ríkissjóð og þessi leið num gera.

Það er því fyrst og fremst áhugi minn á að farnar séu raunhæfar leiðir til aðtoðar heimilum í skuldavanda sem knýr mig til skrifa um skuldavanda heimila en ekki áhugi á að verja fjármálastofnanir eða ríkisstjórnina.